Memory and Power: Unreliable Narrator in Ma Jian’s Beijing Coma and Mo Yan’s The Republic of Wine [Bellek ve Güç: Ma Jian’ın Beijing Coma’sı ile Mo Yan’ın The Republic of Wine’ında Güvenilmez Anlatıcı]

Öz

Emerging scholarly work has indicated that we live in
times of the ‘surveillance state’. Such states control all aspects of
life: from the food one eats to the ideas they express in everyday
life. The chief concern regarding such surveillance is its attacks
on individual bodies and ideas. Ma Jian’s Beijing Coma and Mo
Yan’s The Republic of Wine explore the impact of state
imposition on individual psyche. As responses to the Tiananmen
Square Massacre (1989), the texts explore how the body
remembers the violent incursions committed against it.
Individual memory is upheld against the collective. This paper
explores how the narrators in the novels present their point of
view through their unreliability. As rationality has been singularly
claimed as a tool of the powerful, the only imaginable solution is
to articulate individual memories through the tool of
unreliability.
By highlighting the collectiveness of any crime, the
narrators articulate their trauma through their unreliability. The
individual body is trampled upon by the combined forces of
cultural norms and state control as the entire population is
mobilised for slaughter under the guise of ensuring survival
(Foucault 137). The unreliable narrators in the novels allegorise
the consumption of memory and individuality by the bodypolitic due to internalisation of existing power structures. They
highlight how establishing bodily control paired with sweeping
claims to popular memory legitimises the state as the provider of
all ‘good things.’ Playing of the themes of literal bodily hunger
through food and bodily waste metaphors, the novels exhibit the
yearning for a metaphorical hunger for knowledge and an open
society.

Devam eden bilimsel çalışmalar, son dönemlerde
“gözetim altında” yaşadığımızı göstermiştir. Bu gözetim durumu,
kişinin yediği yemekten günlük yaşamda ifade ettiği fikirlere
kadar yaşamın tüm yönlerini kontrol eder. Bu tür gözetimle ilgili
temel endişe, bireysel bedenlere ve fikirlere yönelik saldırılarla
ilgilidir. Ma Jian’ın Beijing Coma ve Mo Yan’ın The Republic of
Wine devlet dayatmasının bireysel psikoloji üzerindeki etkisini
araştırır. Tiananmen Meydanı Katliamı’na (1989) verilen yanıtlar
olarak, metinler vücudun kendisine karşı yapılan şiddetli
saldırıları nasıl hatırladığını araştırır. Bireysel hafıza kollektife
karşı desteklenir. Bu makale, romanlardaki anlatıcıların bakış
açılarını güvenilmezlikleri üzerinden nasıl sunduklarını
araştırmaktadır. Akılcılığın tekil olarak güçlülerin bir aracı olduğu
iddia edildiğinden, akla gelebilecek tek çözüm, bireysel anıları
güvenilmezlik aracıyla dile getirmektir.
Anlatıcılar, herhangi bir suçun kolektifliğini vurgulayarak,
travmalarını güvenilmezlikleri üzerinden dile getirirler. Tüm
nüfus hayatta kalma kisvesi altında katliam için seferber edilirken,
bireysel beden kültürel normların ve devlet kontrolünün birleşik
güçleri tarafından çiğnenir (Foucault 137). Romanlardaki
güvenilmez anlatıcılar, mevcut iktidar yapılarının içselleştirilmesi
nedeniyle beden-politikasının bellek ve bireysellik tüketimini
alegorize eder. Popüler hafızaya yönelik kapsamlı iddialarla
birlikte bedensel kontrolün kurulmasının, devleti tüm “iyi
şeylerin” sağlayıcısı olarak nasıl meşrulaştırdığını vurgularlar.
Gerçek bedensel açlık temalarını yemek ve bedensel atık
metaforları aracılığıyla ortaya koyan romanlar, bilgi ve açık bir
toplum için metaforik bir açlığa duyulan özlemi sergilerler