Jim Corbett, the Hunter-conservationist: Hunter or Conservationist?[Avcı-Çevreci Jim Corbett: Avcı mı, Çevreci mı?]

Abstract

Jim Corbett's hunting narratives have always enthralled lovers of
the wild. His works portray a bygone era of pristine natural
beauty and abundance of fauna in a country where today many
of the species have gone extinct or are on the verge of
extinction. The works of Jim Corbett, while recording the
serenity of Indian jungles and the majesty of its fauna, have also
presented through his brilliant narratorial prowess the classic
struggle between man and nature. The author of this paper
intends to see past Jim Corbett's hunting narratives and analyse
his claims to be a hunter-conservationist. The author of this
paper seeks to probe into the psychology of the White Sadhu to
see what motivated him to become a hunter: Was it poverty?
The abundance of game in the area? A tradition of big-game
hunting in the family? A desire to emulate the social class that
extolled the virtue of hunting? A desire to belong? Or his
perception of nature as subservient to human needs? The author
intends to analyse the words and acts that may appear
humanitarian in essence, but carry within them seeds of injustice.
The various works of Jim Corbett are unapologetic, and since
they are so carefully crafted, an average reader may very well get
enamoured with Jim Corbett, without paying heed to the
environmental injustice. The author of this paper has aimed at
finding the chinks in the armour of Jim Corbett’s
environmentalism and uncovering the mind of a hunter.

Jim Corbett’in avcılık anlatıları vahşi doğa severleri her zaman
büyülemiştir. Eserleri, bugün birçok türün neslinin tükendiği ya
da tükenmek üzere olduğu bir ülkede, bozulmamış doğal
güzelliklerin ve hayvan türünün bol olduğu geçmiş bir dönemi
tasvir ediyor. Jim Corbett'in çalışmaları, Hint ormanlarının
dinginliğini ve faunasının görkemini kağıda dökerken, aynı
zamanda insan ve doğa arasındaki klasik mücadeleyi de parlak
anlatım becerisiyle ortaya koymaktadır. Makale yazarı, Jim
Corbett’in avcılık anlatılarının ötesini görmeyi ve onun avcıdoğacı olduğu iddialarını analiz etmeyi amaçlamaktadır. Makale
yazarı ayrıca White Sadhu’nun psikolojisini ele alarak onu bir avcı
olmaya neyin motive ettiğini anlamaya çalışmaktadır: Yoksulluk
mu? Bölgedeki av hayvanlarının bolluğu mu? Ailesinin büyük
hayvanları avlama geleneği mi? Avlanmanın erdemini yücelten
sosyal sınıfa öykünme arzusu mu? Bir yere ait olma arzusu mu?
Ya da doğayı insan ihtiyaçlarına boyun eğen bir varlık olarak
algılaması mı? Özünde insani görünen ancak içlerinde adaletsizlik
tohumları taşıyan söz ve eylemleri analiz etmeyi amaçlamaktayız.
Jim Corbett’in pek çok çalışması müdanasız niteliktedir ve çok
dikkatli bir şekilde hazırlandıkları için ortalama bir okuyucu,
çevresel adaletsizliğe aldırış etmeden Jim Corbett’e hayran
kalabilir. Bu makalenin yazarı, Jim Corbett’in çevrecilik zırhındaki
çatlakları bulmayı ve bir avcının zihnini ortaya çıkarmayı
amaçlamıştır.