In Search of Self (Mother) and The Other (Unborn/Dead Infant) in The Holocaust of War-A Study of Edward Bond’s War Plays in Light of Levinasian Ethics

Abstract

In this paper I have tried to trace a significant connection between
Edward Bond and Emmanuel Levinas in The War Plays, a trilogy
written by Bond in the year 1985, through the ethical encounter of the
self or the mother and the other or the dead/unborn child. Bond is
revolutionary in his attempt to discover and nourish the helpless other
in the face of Nazi genocide as a medium of generating ethical acts of
justice or humanity in a world of unbearable suffering and death.
Along with “Introduction” and “Conclusion”, this paper has been
divided into three sections namely, “From Responsibility to Trauma:
Rethinking the Human Condition in Bond’s War Trilogy,” “Face-toface encounter between the Self and the Other,” and “Examining the
‘radical innocence’ of Bond from the perspective of the ‘senseless
kindness’ of Levinas.” This article attempts to hint at the idea that
Bond’s trilogy is essentially a response to the Nazi atrocities from the
perspective of humanitarian justice. The section succeeding
“Introduction” deals with the sense of guilt and shock that the self
undergoes after witnessing the painful death of the other and faces the
trauma of becoming ‘always-already responsible’ to the other even
before being fully aware of the existence of the other. The section
titled “Face-to-face encounter between the Self and the Other” seeks
to explore the reason behind Bond’s depiction of non-human images
to indicate the face of the dead child which despite being absent
continues to govern the whole existence of the self. The section prior
to “Conclusion” deals with the question of justice in the ethical
encounter between the mother and her dead child in the world of Nazi
violence by bringing to the fore the importance of irrational, ethical
acts to defy the despotic regime with the compassionate touch of
humanity.

Bu makalede, Edward Bond'un 1985 yılında yazdığı üçleme The
War Plays’de, benlik ya da anne ile öteki ya da ölü/doğmamış
çocuk arasındaki etik karşılaşma aracılığıyla Bond ile Emmanuel
Levinas arasında önemli bir bağlantı kurmaya çalıştım. Bond,
dayanılmaz acı ve ölümle dolu bir dünyada etik adalet veya
insanlık eylemleri üretmenin bir aracı olarak Nazi soykırımı
karşısında çaresiz olan ötekiyi keşfetme ve besleme girişiminde
devrimci bir yaklaşım sergilemektedir. Bu makale, “Giriş” ve
‘Sonuç’ bölümlerinin yanı sıra, “Sorumluluktan Travmaya:
Bond'un Savaş Üçlemesinde İnsanlık Durumunu Yeniden
Düşünmek”, “Benlik ve Öteki Arasındaki Yüz Yüze Karşılaşma”
ve “Levinas'ın ‘Anlamsız İyilik’ Perspektifinden Bond’un ‘Radikal
Masumiyetini’ İncelemek” olmak üzere üç bölüme ayrılmıştır. Bu
makale, Bond'un üçlemesinin esasen insani adalet
perspektifinden zulme bir yanıt olduğu fikrini ima etmeye
çalışmaktadır. “Giriş” bölümünün ardından gelen bölüm,
benliğin diğerinin acı verici ölümüne tanık olduktan sonra
yaşadığı suçluluk ve şok duygusunu ele almakta ve benliğin,
diğerinin varlığının tam olarak farkında bile olmadan, diğerine
karşı “her zaman zaten sorumlu” olma travmasıyla yüzleşmesini
incelemektedir. “Benlik ve Öteki Arasındaki Yüz Yüze
Karşılaşma” başlıklı bölüm, Bond'un, yok olmasına rağmen
benliğin tüm varlığını yönetmeye devam eden ölü çocuğun
yüzünü göstermek için insan dışı imgeler kullanmasının ardındaki
nedeni araştırmaya çalışmaktadır. “Sonuç” bölümünden önceki
bölüm, Nazi şiddetinin hüküm sürdüğü dünyada anne ile ölen
çocuğu arasındaki etik karşılaşmada adalet meselesini ele almakta
ve despotik rejime karşı insanlığın şefkatli dokunuşuyla karşı
koymak için irrasyonel, etik eylemlerin önemini ön plana
çıkarmaktadır.